Een belangrijke taak van de lokale overheid is het schoonhouden van de openbare ruimte. Het helpt enorm wanneer bewoners de overheid daarbij helpen. Vaak wordt communicatie ingezet om het gedrag van mensen op dit gebied te sturen. Meestal gaat dat in de vorm van folders, posters of een website. De vraag is of deze middelen wel het gewenste effect hebben en niet juist de omgeving nog meer vervuilen.
In de Tipping Point geeft Malcolm Gladwell een mooi voorbeeld uit het New York van de vorige eeuw over hoe de omgeving “communiceert” en hoe de overheid gebruik heeft gemaakt van dat gegeven. De broken window theorie van James Q. Wilson en George L. Kelling beschrijft dat niet alleen de sociale omgeving invloed heeft op gedrag van mensen, ook de fysieke omgeving. Kleurgebruik, de opstelling van een balie, een schone straat, ME opzichtig aanwezig of niet.
De criminaliteit, prostitutie, drugsgebruik en het aantal moorden bereikten in het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw in New York recordhoogten. De metro nemen was een riskante aangelegenheid. De stad verpauperde in een razend snel tempo. New York werd met recht de misdaadhoofdstad van de wereld genoemd. Criminologen Wilson en Kelling voerden aan dat criminaliteit zich letterlijk en figuurlijk verspreidt als een epidemie over een populatie, dat misdaad onvermijdelijk het gevolg is van wanorde. Als een kapotte ruit niet gerepareerd wordt straalt dat uit dat het niemand wat kan schelen, dat niemand belang stelt in fatsoenlijk gedrag. Dus is het makkelijker om zelf ook een ruit stuk te slaan. Relatief kleine problemen als graffiti, openbare wanorde en agressieve bedelarij hebben dezelfde betekenis als kapotte ramen en lokken ergere misdaden uit. Om die reden ging New York hard aan de slag om ervoor te zorgen dat de straten van New York er netjes uit kwamen te zien. En het werkte. Vandaag de dag is NY weer een van de veiligste steden in de wereld. Het kan verkeren.